ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ!

   Το φαινόμενο των φοιτητών που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους είναι χρόνο με το χρόνο πιο συχνό. Αυτό δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά συνδέεται άμεσα με τη συνολικότερη επίθεση που δεχόμαστε ως φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι. Οι πολιτικές που επιβάλει η Ε.Ε. σε συνεργασία με τις ντόπιες κυβερνήσεις φτωχοποιούν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μειώσεις μισθών-συντάξεων , ασφαλιστικό , απολύσεις ), με αποτέλεσμα πολλές οικογένειες να δυσκολεύονται να καλύψουν τα έξοδα σπουδών. Τα έξοδα αυτά λόγω της υποχρηματοδοτούμενης φοιτητικής μέριμνας είναι χρόνο με το χρόνο όλο και μεγαλύτερα.

    Το πανεπιστήμιο, πλήρως εναρμονισμένο με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενσωματώνει ιδιώτες (λέσχη, εταιρεία security, καθαρισμός) ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την μελλοντική επιβολή διδάκτρων. Με αυτόν τον τρόπο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποκτά πιο έντονα ταξικό πρόσημο αποκλείοντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στους εντατικοποιημένους οδηγούς σπουδών με τους οποίους δεν μπορούν να εναρμονιστούν οι εργαζόμενοι φοιτητές, οι οποίοι είναι οι πρώτοι που μπαίνουν στο στόχαστρο των διαγραφών. Επίσης το ίδιο το πανεπιστήμιο νομιμοποιεί την απλήρωτη εργασία μέσω των απλήρωτων πρακτικών, που από φέτος ισχύουν για κάθε σχολή. Έτσι, σκιαγραφείτε το εργασιακό μέλλον που μας περιμένει από αύριο, αυτό του εργασιακού μεσαίωνα και της επισφάλειας.

    Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας αντικατοπτρίζεται σε παραδείγματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας που βιώνουμε καθημερινά. Οι φοιτητές αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμο και φτηνό εργατικό δυναμικό, ώστε να μπορούν να απειλούνται και να απολύονται χωρίς να τους αναγνωρίζεται κανένα εργασιακό δικαίωμα, και πολλές φορές χωρίς να τους καταβάλλονται τα δεδουλευμένα. Βλέπουμε δίπλα μας, στο Ρέθυμνο, συνέχεια περιστατικά που συμφοιτήτριες μας δέχονται σεξιστικές επιθέσεις, ενώ υπάρχουν άλλα περιστατικά, όπου άτομα στοχοποιούνται είτε επειδή συμμετέχουν σε κάποια απεργία είτε εξαιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Τέλος, έχουμε δει συμφοιτητές μας να δέχονται απειλές επειδή διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους. Αυτό που συμβαίνει στην πόλης μας δεν είναι κάτι τυχαίο και μεμονωμένο. Τα παραδείγματα εκμετάλλευσης είναι πιο έντονα στις φοιτητουπόλεις, όπου οι φοιτητές λόγω της μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας αναγκάζονται να υπομένουν άσχημες εργασιακές συνθήκες.

      Η απάντηση σε αυτήν την κατάσταση δεν είναι ο ατομικός δρόμος και η απομόνωση. Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές εμείς προτάσσουμε τον συλλογικό δρόμο, τον δρόμο της οργάνωσης από τα κάτω. Οργανωνόμαστε στους φοιτητικούς συλλόγους και στα εργατικά σωματεία. Θεωρούμε αναγκαία τη συγκρότηση μιας πρωτοβουλίας, που θα συμμετέχει στα εργατικά συνδικάτα της πόλης και θα συμβάλλει στη δημιουργία τους, όπου δεν υπάρχει συλλογική οργάνωση, συνεχίζοντας έτσι το συντονισμό με τα σωματεία που ξεκίνησε η κατάληψη, γεγονός που εμείς θεωρούμε ότι είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη, που μας αφήνει. Συντονίζουμε τους αγώνες μας, διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και πάνω από όλα εξασφαλίζουμε ότι κανένας δεν θα είναι μόνος του στην κρίση.

Όλοι στην εκδήλωση με θέμα «Πως απαντάμε στην ανεργία και την επισφάλεια;» ,την Παρασκευή 27/11,στις 6μμ ,στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου