TO MONO ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!!!
Διανύουμε, ίσως, την πιο δύσκολη περίοδο σε παγκόσμιο και εγχώριο επίπεδο, η οποία κλιμακώνεται με ραγδαίους ρυθμούς εδώ και έξι χρόνια και έχει, πλέον φτάσει στο έσχατο σημείο. Οι βάρβαρες οικονομικές επιθέσεις, που συντελούνται από το κεφάλαιο και των κυβερνήσεων του, εκδηλώνονται είτε με πολεμικές συρράξεις (Γάζα, Ουκρανία, Συρία), είτε με σκληρούς οικονομικούς περιορισμούς - οικονομικές δικτατορίες. Ολόκληροι λαοί βρίσκονται στο έλεος των ιδιωτικών χρεών κρατών και τραπεζών που επιβάλλονται από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς (ΔΝΤ). Παράδειγμα, αποτελούν μια σειρά από χώρες της ΕΕ, όπως η Ελλάδα, όπου η ανεργία και η αυξανόμενη λιτότητα βάζει στο στόχαστρο τους εργαζομένους και ειδικότερα τη νεολαία.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου, ο λαός καταδίκασε τις μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που για έξι χρόνια τηρούσαν κατά γράμμα τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ θυσιάζοντας στο βωμό της λιτότητας βασικά κεκτημένα των αναγκών του εργατικού κινήματος. Ταυτόχρονα, η Χρυσή Αυγή, ένα ναζιστικό κόμμα, που παρά τους αγώνες του αντιφασιστικού κινήματος , διατήρησε ένα υψηλό εκλογικό ποσοστό και αναδείχθηκε σε τρίτο κόμμα. Εδώ, οφείλουμε να σταθούμε στην δίκη της ΧΑ, που συνεχίζεται στις 7 Μάη, με την κατηγορία περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και δεκάδων μεταναστών. Χρέος μας είναι, το επόμενο χρονικό διάστημα, να εξασφαλίσουμε την καταδίκη της ΧΑ όχι μόνο από την αστική δικαιοσύνη αλλά κυρίως από ένα ισχυρό ταξικό αντιφασιστικό κίνημα παράλληλα με την ταξική πάλη ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό.
Κυβέρνηση στις εκλογές αναδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την προσδοκία του κόσμου να καταδικάσει τις μνημονιακές πολιτικές, ελπίζοντας ότι η νέα κυβέρνηση θα σταματήσει τις επιθέσεις ενάντια στο λαό. Τρεις μήνες μετά τις εκλογές, τα προβλήματα των εργαζομένων, των δημόσιων υπηρεσιών της υγείας και της παιδείας παραμένουν άλυτα. Η σύνθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και η επιλογή Προκόπη Παυλόπουλου ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν τα πρώτα δείγματα της πολιτικής των υποχωρήσεων της επιλογής και της υποταγής στις μνημονιακές δεσμεύσεις. Η μετονομασία των μνημονίων σε “γέφυρες” και της τρόικα σε ¨θεσμούς” δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία της πολιτικής της λιτότητας, που ορίζει η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αναδεικνύεται, δηλαδή μέρα με τη μέρα, η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η κρίση στα αστικά πλαίσια της ΕΕ και χωρίς ρήξη με τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Η κυβέρνηση, έχει ήδη πληρώσει δύο δόσεις του δανείου με λεφτά δημοσίων φορέων για την αποπληρωμή ακόμη μιας δόσης, ενώ οι εταίροι θα αποδεσμεύσουν τα υπόλοιπα μόνο αν εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ακόμη σκληρότερης λιτότητας , αλλιώς μας απειλούν με χρεοκοπία. Τη στιγμή που αδειάζουν τα δημόσια ταμεία, τα χρήματα που προορίζονται για επενδύσεις παραμένουν προστατευμένα.
ΣΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ... (?)
Τη στιγμή που σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν και ολοένα αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που δεν ολοκληρώνουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, η ανεργία στους νέους μέχρι 25 ετών ξεπερνάει το 60% και η μόνη διέξοδος είναι η επισφαλής εργασία (προγράμματα Voucher, ΕΣΠΑ, ανασφάλιστη εργασία κα.) ή ακόμη και η μετανάστευση.
Εξελίξεις στην Παιδεία ...
Σε αυτό το πλαίσιο της πλήρους απαξίωσης της Παιδείας και της εργασιακής εκμετάλλευσης, έρχεται το νομοσχέδιο Μπαλτά. Τα σημεία, που παρουσίασε, αναφέρουν την κατάργηση των διαγραφών, την επαναφορά του ορίου φοίτησης στο 2ν, την κατάργηση των Συμβούλιων Ιδρυμάτων, την εκλογή των πρυτανικών αρχών από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας και την επαναφορά του ασύλου. Παρότι αυτά τα αιτήματα αποτελούν διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος, τίθενται πολλοί όροι και προϋποθέσεις για την εφαρμογή τους. Οι διεγραμμένοι πρέπει να περάσουν από συνέντευξη και να αποδείξουν, ότι καθυστέρησαν τις σπουδές τους, επειδή εργάζονταν. Όμως, πώς είναι δυνατόν αυτό, αν η πλειοψηφία όλων αυτών εργάζεται ανασφάλιστα;;; Το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογή των πρυτάνεων, θα καθορίζει κατά πόσο θα λαμβάνεται υπόψη η γνώμη τους, άρα και η λεγόμενη συνδιοίκηση θα είναι ουσιαστικά μερική, ενώ ταυτόχρονα τα γεγονότα με την εισβολή των ΜΑΤ στο ΕΚΠΑ, μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, ενάντια σε ποιούς εν τέλει θέλει η Κυβέρνηση να προστατεύσει το άσυλο.
Από την άλλη, δεν αναφέρει τίποτα για τη συνολική κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου, ούτε για την πραγματική αιτία διάλυσης της παιδείας, την υποχρηματοδότηση. Οι απολύσεις διοικητικών, οι συνταξιοδοτήσεις, το πάγωμα προσλήψεων διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, οι ελλείψεις σε αναλώσιμα και η χρηματοδότηση για την έρευνα, συνδέονται άρρηκτα με τις μνημονιακές πολιτικές. Το κούρεμα των αποθεματικών, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά περικοπών, που εν τέλει αναγκάζει τα πανεπιστήμια να αναζητήσουν πόρους στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ τη φύλαξη, την καθαριότητα και τη σίτιση αναλαμβάνουν οι εργολαβικές εταιρείες με συμβάσεις ασύμφορες, τόσο για τους εργαζομένους σε αυτές, όσο και για το κράτος. Τα αναδιαρθρωμένα προγράμματα σπουδών και η απαξίωση των ανθρωπιστικών επιστημών, η εμπλοκή του ΕΣΠΑ στην έρευνα (π.χ. ανασκαφές), η εθελοντική εργασία φοιτητών σε υπηρεσίες των σχολών, οι συνάψεις συμβάσεων για την έρευνα μεταξύ των πανεπιστημίων – ιδιωτικών επιχειρήσεων (ΑΣΣΟΕ-ΟΤΕ), είναι δείγματα για το είδος του εργαζομένου που ετοιμάζουν και του οικονομίστικου χαρακτήρα που παίρνει η παιδεία προσανατολισμένο σε ένα προφίλ, που υποτάσσεται στα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς.
.jpg)
Πανεπιστήμιο Κρήτης : οι αγώνες που δικαιώθηκαν και οι μάχες του φοιτητικού κινήματος ...
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν ξεφεύγει από τη συνολικότερη επίθεση που δέχεται η Παιδεία. Η προσπάθεια ψήφισης για την εφαρμογή του Οργανισμού, που στην ουσία πρόκειται για έναν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Πανεπιστημίου στα πρότυπα του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, που μπορεί να “πάγωσε” λόγω του ισχυρού φοιτητικού κινήματος με τις καταλήψεις, αλλά εφόσον με το νομοσχέδιο Μπαλτά, ο ν.Διαμαντοπούλου δεν καταργείται πλήρως, είναι πιθανόν σύντομα να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν άλλον αντιδραστικό εσωτερικό κανονισμό. Ακόμη. Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς, πολλοί συμφοιτητές μας, είδαν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα να χάνονται (αρχαιολόγοι-κοινωνικοί ανθρωπολόγοι- ΠΠΔΕ), ενώ τεράστια προβλήματα παρουσιάστηκαν και στη φοιτητική μέριμνα του ΠΚ, καθώς η δέσμευση των αποθεματικών αφαίρεσε το δικαίωμα σίτισης σε 203 συμφοιτητές μας, εκ των οποίων οι 150 ήταν στο Ρέθυμνο. Όλα αυτά, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, είναι προϊόν της υποχρηματοδότησης του Ιδρύματος, που φέτος έχει μειωθεί κατά 70% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, για να ανταπεξέλθουν τα επιμέρους τμήματα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες, προχώρησαν σε τροποποιήσεις σε οδηγούς σπουδών, σε μείωση προσφερόμενων μαθημάτων και σεμιναρίων, γεγονός που αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα στην ποιότητα
φοίτησής μας.
Ως ΑΕΠ – ΕΑΑΚ, από την αρχή της χρονιάς δεν δείξαμε καμία ανοχή, αντίθετα προτάξαμε τη συλλογική πάλη μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους κι έναντι του ατομικού δρόμου και της υποταγής. Ορόσημο του αγώνα, αποτέλεσε η κατάληψη του Πανεπιστημίου επί τρεις εβδομάδες και με συνελεύσεις άνω των 1500 ατόμων. Μέσα σε αυτό το κλίμα το Πανεπιστήμιο, έγινε πιο ζωντανό από ποτέ. Προσπάθησε να συνδεθεί με τους υπόλοιπους πληττόμενους χώρους (Σωματείο Αρχαιολόγων, Εκπαιδευτικά Σωματεία, Συντονιστικά μαθητικών καταλήψεων και του ΤΕΙ). Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι με συνεχείς κινητοποιήσεις, τόσο στο Ρέθυμνο ( Παγκρήτιο Συλλαλητήριο), όσο και στο Ηράκλειο (πίεση για να άρει θέση η Πρυτανεία απέναντι στη συνεχή υποβάθμιση του Πανεπιστημίου), απέδειξαν, ότι οι φοιτητές δεν μπορούν να μείνουν θεατές στη συνεχόμενη ροή των εξελίξεων. Μετά από επανειλημμένες πιέσεις στο Υπουργείο και σε τοπικούς φορείς για εξασφάλιση σίτισης – στέγασης – μεταφοράς, ένα αίτημα που αποκρυστάλλωνε μία αναγκαιότητα για την εξασφάλιση αξιοπρεπέστερων όρων φοίτησης για όλους εμάς. Μία ακόμη νίκη των φοιτητικών συλλόγων ήταν η επαναφορά των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αρχαιολόγων, όπως ακόμη και η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας στο Νίκο Ρωμανό ως αναφαίρετο δικαίωμα σε κάθε πολιτικό κρατούμενο.
ΕΑΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ: ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ , ΝΕΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ
Μπορεί η Κυβέρνηση να άλλαξε, απέναντι όμως, στα βασικά προβλήματα δε δόθηκαν λύσεις. Ενώ, οι ανάγκες των φοιτητών για την παροχή δωρεάν σίτισης – στέγασης – μεταφοράς μεγάλωναν, το Πανεπιστήμιο βίαια στέρησε το δικαίωμα σίτισης σε 200 φοιτητές του Π.Κ., καθώς ιεράρχησε ως πιο σημαντική την κάλυψη των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών για την αποπληρωμή του χρέους. Έπειτα απο συνελεύσεις και συντονισμό με φοιτητές από το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Ηρακλείου, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δράσαμε και απαιτήσαμε να εναντιωθούν οι φοιτητές που αποκλείστηκαν, δείχνοντας ότι η σίτιση αποτελεί ένα αναφαίρετο αγαθό για όλους τους φοιτητές.
Απέναντι στους αγώνες που δώσαμε, αντιμετωπίσαμε το στυγνό πρόσωπο του μνημονιακού κράτους, είτε μέσα από τους ενδοπανεπιστημιακούς εκφραστές τους από τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, είτε από τις αυταρχικές ανακοινώσεις της Πρυτανείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η σύμπραξη κοινού πλαισίου ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, γεγονός που φανερώνει το ρόλο τους απέναντι σε οποιαδήποτε διεκδίκηση θίγει τα νεοφιλελεύθερα συμφέροντα μέσα στα πανεπιστήμια. Από την άλλη, η ΚΝΕ / ΜΑΣ / ΠΚΣ / Επιτροπή Αγώνα, έμεινε σε μία στείρα καταγγελία για το συντονιστικό κατάληψης, ότι δρα διασπαστικά για το κίνημα και ότι υποκινείται από το ΣΥΡΙΖΑ , ενώ δε δίστασε να προβεί σε κατέβασμα ψηφίσματος φίμωσης όλων των συναγωνιστών – ανένταχτων και μη- με τη δικαιολογία, ότι το συντονιστικό κατάληψης αποτελεί μία ενιαία συλλογικότητα μέσα στην οποία ακούγονται ίδιες φωνές, υποτιμώντας με αυτόν τον τρόπο, τόσο τους πολιτικούς χώρους που συμμετείχαν στην κατάληψη, όσο και τους εκατοντάδες ανεξάρτητους φοιτητές. Από την άλλη πλευρά, παρουσιαζόταν στα συντονιστικά καταγράφοντας τις δράσεις και τις κινητοποιήσεις, και χρησιμοποιώντας τα ίδια αιτήματα, έδινε το παρόν σε κάθε δράση με τη δική του αυτοτέλεια, προσπαθώντας να καπηλευθεί τα γεγονότα και τα κεκτημένα της κατάληψης. Στην ουσία, φέτος, επαναπαύθηκε σε μία αδρανή κατάσταση καλλιεργώντας με τη σειρά του, μία άλλου τύπου μοιρολατρία στους φοιτητές, υποστηρίζοντας, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και αδυνατώντας να συνδέσει τα πολιτικά και τα οικονομικά αιτήματα του αγώνα. Παράλληλα ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο, καλούσαν δημόσια για τερματισμό της κατάληψης με οποιοδήποτε μέσο.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη τη στάση πλέον της κυβερνώσας νεολαίας στα πανεπιστήμια, της ΑΡΕΝ. Αμέσως μετά την εναλλαγή της κυβέρνησης προσπάθησε να αναπτύξει έναν νέου τύπου κυβερνητικό συνδικαλισμό, δικαιολογώντας κάθε κίνηση της κυβέρνησης και κατήγγειλε κάθε αντίθετη φωνή και δύναμη που πάλευε για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των φοιτητών. Η καλλιέργεια της αναμονής, ότι μία κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” μπορεί να δώσει λύσεις για την ανθρωπιστική κρίση, βάζει στενά όρια στις διεκδικήσεις όσων θέλουν να αγωνιστούν.
Ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία είναι τώρα που δεν πρέπει να σταματήσουν να παλεύουν, δεν πρέπει να σκύψουν το κεφάλι.
Είναι ώρα για κλιμάκωση του αγώνα και μαχητικές κινητοποιήσεις απέναντι σε αυτή την ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε. Τα μνημόνια σε σύμπλευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ συγκρότησαν το δικό τους μαύρο μέτωπο. Απέναντι σε αυτό υπάρχει ανάγκη – δίπλα στους αγώνες και τα αιτήματα του κάθε χώρου που σήμερα αγωνίζεται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, από τα σωματεία μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις – να συγκροτηθεί ένα ευρύ αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας με ξεκάθαρη θέση απέναντι στον καπιταλισμό και τους εκφραστές του, απέναντι σε κάθε κυβέρνηση.
Σε αυτό το μέτωπο θέλουμε το φοιτητικό κίνημα να αποτελέσει οργανικό κομμάτι. Στο δρόμο του νικηφόρου αγώνα που τόσα χρόνια χαράζει το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει και σήμερα. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε φοιτητή και σπουδαστή, εκπαιδευτικό φορέα, αγωνιστική πολιτική δύναμη, να συναντηθούμε σε ένα μέτωπο πραγματικού συντονισμού των αγωνιζόμενων και πληττόμενων κομματιών που θα μπορέσει να αναδείξει τους επιμέρους κοινωνικούς αγώνες στον αναγκαίο πολιτικό αγώνα σήμερα για την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διαγραφή του χρέους, μέχρι την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση και το φοιτητικό και εργατικό έλεγχο. Θα αναδείξει τον άμεσο στόχο να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου. Καμία αναμονή – καμία αυταπάτη σε εκλογικά / κοινοβουλευτικά παιχνίδια. Ακριβώς γιατί ο καθένας μας σε αυτήν την περίοδο καλείται να πάρει στα χέρια του τον αγώνα, ούτως ώστε όλα τα ρεύματα αντίστασης να συναντηθούν σε ένα ποταμό ανατροπής.
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ
Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση
ΕΑΑΚ
Στις εκλογές του Ιανουαρίου, ο λαός καταδίκασε τις μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που για έξι χρόνια τηρούσαν κατά γράμμα τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ θυσιάζοντας στο βωμό της λιτότητας βασικά κεκτημένα των αναγκών του εργατικού κινήματος. Ταυτόχρονα, η Χρυσή Αυγή, ένα ναζιστικό κόμμα, που παρά τους αγώνες του αντιφασιστικού κινήματος , διατήρησε ένα υψηλό εκλογικό ποσοστό και αναδείχθηκε σε τρίτο κόμμα. Εδώ, οφείλουμε να σταθούμε στην δίκη της ΧΑ, που συνεχίζεται στις 7 Μάη, με την κατηγορία περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και δεκάδων μεταναστών. Χρέος μας είναι, το επόμενο χρονικό διάστημα, να εξασφαλίσουμε την καταδίκη της ΧΑ όχι μόνο από την αστική δικαιοσύνη αλλά κυρίως από ένα ισχυρό ταξικό αντιφασιστικό κίνημα παράλληλα με την ταξική πάλη ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό.
Κυβέρνηση στις εκλογές αναδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την προσδοκία του κόσμου να καταδικάσει τις μνημονιακές πολιτικές, ελπίζοντας ότι η νέα κυβέρνηση θα σταματήσει τις επιθέσεις ενάντια στο λαό. Τρεις μήνες μετά τις εκλογές, τα προβλήματα των εργαζομένων, των δημόσιων υπηρεσιών της υγείας και της παιδείας παραμένουν άλυτα. Η σύνθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και η επιλογή Προκόπη Παυλόπουλου ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν τα πρώτα δείγματα της πολιτικής των υποχωρήσεων της επιλογής και της υποταγής στις μνημονιακές δεσμεύσεις. Η μετονομασία των μνημονίων σε “γέφυρες” και της τρόικα σε ¨θεσμούς” δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία της πολιτικής της λιτότητας, που ορίζει η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αναδεικνύεται, δηλαδή μέρα με τη μέρα, η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η κρίση στα αστικά πλαίσια της ΕΕ και χωρίς ρήξη με τα συμφέροντα των τραπεζιτών. Η κυβέρνηση, έχει ήδη πληρώσει δύο δόσεις του δανείου με λεφτά δημοσίων φορέων για την αποπληρωμή ακόμη μιας δόσης, ενώ οι εταίροι θα αποδεσμεύσουν τα υπόλοιπα μόνο αν εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ακόμη σκληρότερης λιτότητας , αλλιώς μας απειλούν με χρεοκοπία. Τη στιγμή που αδειάζουν τα δημόσια ταμεία, τα χρήματα που προορίζονται για επενδύσεις παραμένουν προστατευμένα.
ΣΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ... (?)
Τη στιγμή που σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν και ολοένα αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που δεν ολοκληρώνουν τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, η ανεργία στους νέους μέχρι 25 ετών ξεπερνάει το 60% και η μόνη διέξοδος είναι η επισφαλής εργασία (προγράμματα Voucher, ΕΣΠΑ, ανασφάλιστη εργασία κα.) ή ακόμη και η μετανάστευση.
 |
| από το 2008 μέχρι το 2014 υπολογίζεται αύξηση κατά 40% της ανεργίας στους νέους εώς 25 ετών [εικόνα από ATTACK] |
Εξελίξεις στην Παιδεία ...
Σε αυτό το πλαίσιο της πλήρους απαξίωσης της Παιδείας και της εργασιακής εκμετάλλευσης, έρχεται το νομοσχέδιο Μπαλτά. Τα σημεία, που παρουσίασε, αναφέρουν την κατάργηση των διαγραφών, την επαναφορά του ορίου φοίτησης στο 2ν, την κατάργηση των Συμβούλιων Ιδρυμάτων, την εκλογή των πρυτανικών αρχών από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας και την επαναφορά του ασύλου. Παρότι αυτά τα αιτήματα αποτελούν διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος, τίθενται πολλοί όροι και προϋποθέσεις για την εφαρμογή τους. Οι διεγραμμένοι πρέπει να περάσουν από συνέντευξη και να αποδείξουν, ότι καθυστέρησαν τις σπουδές τους, επειδή εργάζονταν. Όμως, πώς είναι δυνατόν αυτό, αν η πλειοψηφία όλων αυτών εργάζεται ανασφάλιστα;;; Το ποσοστό συμμετοχής των φοιτητών στην εκλογή των πρυτάνεων, θα καθορίζει κατά πόσο θα λαμβάνεται υπόψη η γνώμη τους, άρα και η λεγόμενη συνδιοίκηση θα είναι ουσιαστικά μερική, ενώ ταυτόχρονα τα γεγονότα με την εισβολή των ΜΑΤ στο ΕΚΠΑ, μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, ενάντια σε ποιούς εν τέλει θέλει η Κυβέρνηση να προστατεύσει το άσυλο.
Από την άλλη, δεν αναφέρει τίποτα για τη συνολική κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου, ούτε για την πραγματική αιτία διάλυσης της παιδείας, την υποχρηματοδότηση. Οι απολύσεις διοικητικών, οι συνταξιοδοτήσεις, το πάγωμα προσλήψεων διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, οι ελλείψεις σε αναλώσιμα και η χρηματοδότηση για την έρευνα, συνδέονται άρρηκτα με τις μνημονιακές πολιτικές. Το κούρεμα των αποθεματικών, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά περικοπών, που εν τέλει αναγκάζει τα πανεπιστήμια να αναζητήσουν πόρους στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ τη φύλαξη, την καθαριότητα και τη σίτιση αναλαμβάνουν οι εργολαβικές εταιρείες με συμβάσεις ασύμφορες, τόσο για τους εργαζομένους σε αυτές, όσο και για το κράτος. Τα αναδιαρθρωμένα προγράμματα σπουδών και η απαξίωση των ανθρωπιστικών επιστημών, η εμπλοκή του ΕΣΠΑ στην έρευνα (π.χ. ανασκαφές), η εθελοντική εργασία φοιτητών σε υπηρεσίες των σχολών, οι συνάψεις συμβάσεων για την έρευνα μεταξύ των πανεπιστημίων – ιδιωτικών επιχειρήσεων (ΑΣΣΟΕ-ΟΤΕ), είναι δείγματα για το είδος του εργαζομένου που ετοιμάζουν και του οικονομίστικου χαρακτήρα που παίρνει η παιδεία προσανατολισμένο σε ένα προφίλ, που υποτάσσεται στα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς.
Πανεπιστήμιο Κρήτης : οι αγώνες που δικαιώθηκαν και οι μάχες του φοιτητικού κινήματος ...
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν ξεφεύγει από τη συνολικότερη επίθεση που δέχεται η Παιδεία. Η προσπάθεια ψήφισης για την εφαρμογή του Οργανισμού, που στην ουσία πρόκειται για έναν εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Πανεπιστημίου στα πρότυπα του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, που μπορεί να “πάγωσε” λόγω του ισχυρού φοιτητικού κινήματος με τις καταλήψεις, αλλά εφόσον με το νομοσχέδιο Μπαλτά, ο ν.Διαμαντοπούλου δεν καταργείται πλήρως, είναι πιθανόν σύντομα να βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν άλλον αντιδραστικό εσωτερικό κανονισμό. Ακόμη. Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς, πολλοί συμφοιτητές μας, είδαν τα επαγγελματικά τους δικαιώματα να χάνονται (αρχαιολόγοι-κοινωνικοί ανθρωπολόγοι- ΠΠΔΕ), ενώ τεράστια προβλήματα παρουσιάστηκαν και στη φοιτητική μέριμνα του ΠΚ, καθώς η δέσμευση των αποθεματικών αφαίρεσε το δικαίωμα σίτισης σε 203 συμφοιτητές μας, εκ των οποίων οι 150 ήταν στο Ρέθυμνο. Όλα αυτά, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, είναι προϊόν της υποχρηματοδότησης του Ιδρύματος, που φέτος έχει μειωθεί κατά 70% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, για να ανταπεξέλθουν τα επιμέρους τμήματα σ' αυτές τις αντίξοες συνθήκες, προχώρησαν σε τροποποιήσεις σε οδηγούς σπουδών, σε μείωση προσφερόμενων μαθημάτων και σεμιναρίων, γεγονός που αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα στην ποιότητα
φοίτησής μας.
Ως ΑΕΠ – ΕΑΑΚ, από την αρχή της χρονιάς δεν δείξαμε καμία ανοχή, αντίθετα προτάξαμε τη συλλογική πάλη μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους κι έναντι του ατομικού δρόμου και της υποταγής. Ορόσημο του αγώνα, αποτέλεσε η κατάληψη του Πανεπιστημίου επί τρεις εβδομάδες και με συνελεύσεις άνω των 1500 ατόμων. Μέσα σε αυτό το κλίμα το Πανεπιστήμιο, έγινε πιο ζωντανό από ποτέ. Προσπάθησε να συνδεθεί με τους υπόλοιπους πληττόμενους χώρους (Σωματείο Αρχαιολόγων, Εκπαιδευτικά Σωματεία, Συντονιστικά μαθητικών καταλήψεων και του ΤΕΙ). Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι με συνεχείς κινητοποιήσεις, τόσο στο Ρέθυμνο ( Παγκρήτιο Συλλαλητήριο), όσο και στο Ηράκλειο (πίεση για να άρει θέση η Πρυτανεία απέναντι στη συνεχή υποβάθμιση του Πανεπιστημίου), απέδειξαν, ότι οι φοιτητές δεν μπορούν να μείνουν θεατές στη συνεχόμενη ροή των εξελίξεων. Μετά από επανειλημμένες πιέσεις στο Υπουργείο και σε τοπικούς φορείς για εξασφάλιση σίτισης – στέγασης – μεταφοράς, ένα αίτημα που αποκρυστάλλωνε μία αναγκαιότητα για την εξασφάλιση αξιοπρεπέστερων όρων φοίτησης για όλους εμάς. Μία ακόμη νίκη των φοιτητικών συλλόγων ήταν η επαναφορά των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αρχαιολόγων, όπως ακόμη και η χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας στο Νίκο Ρωμανό ως αναφαίρετο δικαίωμα σε κάθε πολιτικό κρατούμενο.
 |
| Παγκρήτιο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλλητήριο στο Ρέθυμνο [Νοέμβρης 2014] |
Μπορεί η Κυβέρνηση να άλλαξε, απέναντι όμως, στα βασικά προβλήματα δε δόθηκαν λύσεις. Ενώ, οι ανάγκες των φοιτητών για την παροχή δωρεάν σίτισης – στέγασης – μεταφοράς μεγάλωναν, το Πανεπιστήμιο βίαια στέρησε το δικαίωμα σίτισης σε 200 φοιτητές του Π.Κ., καθώς ιεράρχησε ως πιο σημαντική την κάλυψη των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών για την αποπληρωμή του χρέους. Έπειτα απο συνελεύσεις και συντονισμό με φοιτητές από το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Ηρακλείου, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δράσαμε και απαιτήσαμε να εναντιωθούν οι φοιτητές που αποκλείστηκαν, δείχνοντας ότι η σίτιση αποτελεί ένα αναφαίρετο αγαθό για όλους τους φοιτητές.
Απέναντι στους αγώνες που δώσαμε, αντιμετωπίσαμε το στυγνό πρόσωπο του μνημονιακού κράτους, είτε μέσα από τους ενδοπανεπιστημιακούς εκφραστές τους από τις καθεστωτικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, είτε από τις αυταρχικές ανακοινώσεις της Πρυτανείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η σύμπραξη κοινού πλαισίου ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, γεγονός που φανερώνει το ρόλο τους απέναντι σε οποιαδήποτε διεκδίκηση θίγει τα νεοφιλελεύθερα συμφέροντα μέσα στα πανεπιστήμια. Από την άλλη, η ΚΝΕ / ΜΑΣ / ΠΚΣ / Επιτροπή Αγώνα, έμεινε σε μία στείρα καταγγελία για το συντονιστικό κατάληψης, ότι δρα διασπαστικά για το κίνημα και ότι υποκινείται από το ΣΥΡΙΖΑ , ενώ δε δίστασε να προβεί σε κατέβασμα ψηφίσματος φίμωσης όλων των συναγωνιστών – ανένταχτων και μη- με τη δικαιολογία, ότι το συντονιστικό κατάληψης αποτελεί μία ενιαία συλλογικότητα μέσα στην οποία ακούγονται ίδιες φωνές, υποτιμώντας με αυτόν τον τρόπο, τόσο τους πολιτικούς χώρους που συμμετείχαν στην κατάληψη, όσο και τους εκατοντάδες ανεξάρτητους φοιτητές. Από την άλλη πλευρά, παρουσιαζόταν στα συντονιστικά καταγράφοντας τις δράσεις και τις κινητοποιήσεις, και χρησιμοποιώντας τα ίδια αιτήματα, έδινε το παρόν σε κάθε δράση με τη δική του αυτοτέλεια, προσπαθώντας να καπηλευθεί τα γεγονότα και τα κεκτημένα της κατάληψης. Στην ουσία, φέτος, επαναπαύθηκε σε μία αδρανή κατάσταση καλλιεργώντας με τη σειρά του, μία άλλου τύπου μοιρολατρία στους φοιτητές, υποστηρίζοντας, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και αδυνατώντας να συνδέσει τα πολιτικά και τα οικονομικά αιτήματα του αγώνα. Παράλληλα ακροδεξιές ομάδες, όπως το Εθνικό Μέτωπο, καλούσαν δημόσια για τερματισμό της κατάληψης με οποιοδήποτε μέσο.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη τη στάση πλέον της κυβερνώσας νεολαίας στα πανεπιστήμια, της ΑΡΕΝ. Αμέσως μετά την εναλλαγή της κυβέρνησης προσπάθησε να αναπτύξει έναν νέου τύπου κυβερνητικό συνδικαλισμό, δικαιολογώντας κάθε κίνηση της κυβέρνησης και κατήγγειλε κάθε αντίθετη φωνή και δύναμη που πάλευε για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των φοιτητών. Η καλλιέργεια της αναμονής, ότι μία κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” μπορεί να δώσει λύσεις για την ανθρωπιστική κρίση, βάζει στενά όρια στις διεκδικήσεις όσων θέλουν να αγωνιστούν.
Ο εργαζόμενος κόσμος και η νεολαία είναι τώρα που δεν πρέπει να σταματήσουν να παλεύουν, δεν πρέπει να σκύψουν το κεφάλι.
Είναι ώρα για κλιμάκωση του αγώνα και μαχητικές κινητοποιήσεις απέναντι σε αυτή την ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε. Τα μνημόνια σε σύμπλευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ συγκρότησαν το δικό τους μαύρο μέτωπο. Απέναντι σε αυτό υπάρχει ανάγκη – δίπλα στους αγώνες και τα αιτήματα του κάθε χώρου που σήμερα αγωνίζεται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, από τα σωματεία μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις – να συγκροτηθεί ένα ευρύ αγωνιστικό μέτωπο λαού και νεολαίας με ξεκάθαρη θέση απέναντι στον καπιταλισμό και τους εκφραστές του, απέναντι σε κάθε κυβέρνηση.
Σε αυτό το μέτωπο θέλουμε το φοιτητικό κίνημα να αποτελέσει οργανικό κομμάτι. Στο δρόμο του νικηφόρου αγώνα που τόσα χρόνια χαράζει το φοιτητικό κίνημα οφείλει να συνεχίσει και σήμερα. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε κάθε φοιτητή και σπουδαστή, εκπαιδευτικό φορέα, αγωνιστική πολιτική δύναμη, να συναντηθούμε σε ένα μέτωπο πραγματικού συντονισμού των αγωνιζόμενων και πληττόμενων κομματιών που θα μπορέσει να αναδείξει τους επιμέρους κοινωνικούς αγώνες στον αναγκαίο πολιτικό αγώνα σήμερα για την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την διαγραφή του χρέους, μέχρι την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση και το φοιτητικό και εργατικό έλεγχο. Θα αναδείξει τον άμεσο στόχο να ανατραπεί η αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου. Καμία αναμονή – καμία αυταπάτη σε εκλογικά / κοινοβουλευτικά παιχνίδια. Ακριβώς γιατί ο καθένας μας σε αυτήν την περίοδο καλείται να πάρει στα χέρια του τον αγώνα, ούτως ώστε όλα τα ρεύματα αντίστασης να συναντηθούν σε ένα ποταμό ανατροπής.
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ
Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση
ΕΑΑΚ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου