ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΙ

Για άλλη μια φορά, οι καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ-ΠΑΣΠ μαζί με τους καθηγητές-τριες προσπαθούν να σπείρουν την τρομοκρατία στους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Συγκεκριμένα οι πρώτοι εκβιάζουν τους φοιτητές-τριες στο να στηρίξουν τις δυνάμεις αυτές, ώστε να μην γίνει κατάληψη, ενώ από την άλλη οι καθηγητές-τριες απειλούν πως σε περίπτωση κατάληψης θα χαθεί το εξάμηνο. Γνωστές οι πρακτικές αυτές, που χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται από συγκεκριμένες αντιλήψεις μέσα στις σχολές. Αντιλήψεις, που παίρνουν θέση ξεκάθαρα υπέρ του νέου πανεπιστημίου. Ενός πανεπιστημίου, το οποίο θα είναι για τους λίγους και εκλεκτούς, αυτούς, δηλαδή, που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά, βάρυ της εποχής μας.

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα αυτή είναι και θα είναι η πρακτική όσων εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων μέσα και έξω από τις σχολές μας . Δηλαδή η τρομοκρατία, η λασπολογία και ο εκβιασμός. Πρέπει να τονιστεί πως το Πανεπιστήμιο δεν κλείνει από αυτούς-ες που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους στο να σπουδάζουν αλλά από την υποχρηματοδότηση που υπάρχει αυτή την στιγμή. Στόχος της υποχρηματοδότησης αυτής δεν είναι άλλος από την σταδιακή ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων και την επιβολή διδάκτρων.

Πέρυσι στο Ρέθυμνο, κόντρα σε όλη αυτή την κατάσταση, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι κατάφεραν να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις μέσα από συνελεύσεις χιλίων και ατόμων, να παλέψουν και να νικήσουν τελικά το δικαίωμα δωρεάν σίτισης. Η περσινή κατάληψη αποτέλεσε κορύφωση και κλιμάκωση του αγώνα των φοιτητών-τριων μέσα στους Συλλόγους τους και δεν έπεσε από τον ουρανό όπως θέλουν να διαδίδουν καθεστωτικές παρατάξεις και καθηγητές-τριες. Φυσικά οι αγώνες μας για ένα Πανεπιστήμιο στα μέτρα των αναγκών μας τρομοκρατούν όλους αυτούς, που παλεύουν για ένα Πανεπιστήμιο κλειστό για τους φοιτητές και ανοιχτό για της επιχειρήσεις.

Ωστόσο, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και οι αγώνες τους δεν εκβιάζονται από απειλές, μπράβους και υπόγειες πρακτικές. Απέναντι στην τρομοκρατία τους, εμείς προτάσσουμε τον συλλογικό δρόμο και τους αγώνες μας. Όπως έγινε και πέρυσι ,που μέσα από την κατάληψη αγωνιστήκαμε και κερδίσαμε συλλογικά το δικαίωμα μας στην σίτιση, έτσι ακριβώς θα συνεχίσουμε. Στα συλλογικά μας προβλήματα θα απαντάμε συλλογικά και από τα κάτω μέσα από τα Συλλογικά μας όργανα τις Γενικές μας Συνελεύσεις. Κανένας και καμία δεν είναι μόνος απέναντι στην επίθεση που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας. Ας γυρίσουμε, λοιπόν, όλοι και όλες στους Συλλόγους μας και ας παλέψουμε συλλογικά για έναν κόσμο στο μπόι των αναγκών μας.